έρωτας κι ελευθερία

α.. αλ, εγ φερ εμ μηρ, αλ ραελ  λ
λαλ αγ ρο μελ, αλ δη ραλ καλ 
μαλ ρο χερ, παν καλ ζεμη μελ.. ω

Μεγαλώνουμε λέει...

Η σιωπή γίνεται διέξοδος,
πνίγεται η οργή μας.
Η ενοχή,
κατασπαράζει την συλλογική συνείδηση.
Η ψυχραιμία γίνεται προτέρημα,
σημάδι ωριμότητας.
Κι έτσι,
το αίμα δεν βράζει κόκκινο πια.
Παγώνει, στέκεται, σαστίζει, περιμένει.
Νεκρές επιθυμίες στην συντήρηση,
κι ο φόβος,
σαν φορμόλη,
τις κρατάει για πάντα νέες.

Η Μάχη

Μέσα σε ευχές ελευθερίας,
σε σκαμμένα λαγούμια,
σε φωνές εκκωφαντικές.
Πάνω στα τραπέζια τα στρογγυλά,
κάτω απο τα μεγάλα πανιά,
και δίπλα απο τους φίλους,
φυσάμε τα καρβουνιασμένα ξύλα
να φουντώσει η φωτιά,
να κάψει τα πρόσωπα,
να κάψει τα χέρια, τα μάτια
να ουρλίαξουμε τις επιθυμίες μας
να γελάμε μπροστά στον θάνατο
να κάνουμε έρωτα με ανοιχτά τα φώτα,
να σ' αγαπώ χωρίς αντίδωρο
να κοινωνώ με κοινωνία ζωντανή
κι όχι το αίμα ενός νεκρού.
Να κοινωνήσουμε το αίμα χιλιάδων νεκρών,
να σταυρώσουμε τον φόβο
και μες στο όρος των ελαιών
να πιούμε τον μόχθο μας.
κι ύστερα, ξανά απ' την αρχή
πορεία προς την ελευθερία
ΠΑΝΤΑ πορεία προς την ελευθερία
αλλιώς τι νόημα θα 'χει;