Η Μάχη

Μέσα σε ευχές ελευθερίας,
σε σκαμμένα λαγούμια,
σε φωνές εκκωφαντικές.
Πάνω στα τραπέζια τα στρογγυλά,
κάτω απο τα μεγάλα πανιά,
και δίπλα απο τους φίλους,
φυσάμε τα καρβουνιασμένα ξύλα
να φουντώσει η φωτιά,
να κάψει τα πρόσωπα,
να κάψει τα χέρια, τα μάτια
να ουρλίαξουμε τις επιθυμίες μας
να γελάμε μπροστά στον θάνατο
να κάνουμε έρωτα με ανοιχτά τα φώτα,
να σ' αγαπώ χωρίς αντίδωρο
να κοινωνώ με κοινωνία ζωντανή
κι όχι το αίμα ενός νεκρού.
Να κοινωνήσουμε το αίμα χιλιάδων νεκρών,
να σταυρώσουμε τον φόβο
και μες στο όρος των ελαιών
να πιούμε τον μόχθο μας.
κι ύστερα, ξανά απ' την αρχή
πορεία προς την ελευθερία
ΠΑΝΤΑ πορεία προς την ελευθερία
αλλιώς τι νόημα θα 'χει;